การศึกษนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาวะโรคฟันผุและปัจจัยทำนายความเสี่ยงของโรคฟันผุสูงของเด็กนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 1 เป็นการวิจัยเชิงวิเคราะห์แบบตัดขวาง คัดเลือกกลุ่มตัวอย่าง 190 คน โดยการสุ่มโรงเรียนจากโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในอำเภอรือเสาะ เก็บข้อมูลจากแบบตรวจช่องปากและแบบสอบถามพฤติกรรมทันตสุขภาพที่ดัดแปลงมาจากองค์การอนามัยโลกและการศึกษาก่อนหน้านี้ วิเคราะห์หาปัจจัยทำนายความเสี่ยงของโรคฟันผุสูงโดยสถิติไคสแควร์และการถดถอยโลจิสติก ผลการศึกษาพบว่ากลุ่มตัวอย่างมีความชุกของโรคฟันผุร้อยละ 89.5 และมีค่า DMFT เป็น 3.69 ± 2.82 ซี่ต่อคน โดยมีฟันที่มีรอยโรคผุเป็นองค์ประกอบหลัก ร้อยละ 83.7 แปรงฟันอย่างน้อย 2 ครั้งต่อวัน และมีการทำความสะอาดช่องปากก่อนละหมาดร่วมด้วยทุกครั้ง ร้อยละ 70.5 บริโภคขนมหวานระหว่างมื้อ ส่วนใหญ่ไปพบทันตแพทย์ในช่วง 1 ปีที่ผ่านมาด้วยเหตุผลของการตรวจช่องปากและได้รับการรักษาโดยการขูดหินน้ำลายมากที่สุด การวิเคราะห์ข้อมูลแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างสภาวะโรคฟันผุสูงกับการไม่ทำความสะอาดช่องปากก่อนละหมาดซูฮรี (OR: 2.45; 95% CI: 1.21-4.99) และการไม่รับบริการรักษาทางทันตกรรมตามนัด (OR: 0.46; 95% CI: 0.23-0.92) สรุปว่าเด็กนักเรียนในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในอำเภอรือเสาะ มีความชุกและความรุนแรงของโรคฟันผุสูง การทำความสะอาดช่องปากก่อนละหมาดซุฮรีสามารถทำนายความเสี่ยงของโรคฟันผุสูงได้ดีที่สุด ตามด้วยการรับบริการรักษาทางทันตกรรมตามนัด